1 maand.....

Vandaag is het precies een maand geleden dat onze eerste grote kanjer naar de hondenhemel is gegaan. Ik hoop dat ie daar zijn vriendjes weer is tegen gekomen! Ondanks dat er zo'n dappere Dodo genaamd Jordan ons huis onveilig maakt mis ik Beau nog elke dag. Het moet nog, en het zal ook slijten. Onze nieuwe kanjer doet een hoop goed tegen ons verdriet. Vaak lachen we ons een breuk om zijn rare capriolen, en kunnen we zo het gemis een beetje verzachten. Maar Beau is, was, en blijft altijd onze kanjer!
Ik vond dat ik op deze dag gewoon even extra stil moest staan bij ons vriendje...

Dit gedicht vond ik op internet en dit verwoordt voor mij een heleboel, hier en daar een kleine eigen touch gegeven

Als twee bruine ogen je vragen,

Help me ,want ik voel me niet zo fijn

Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde...

egoïstisch zijn?

Als je van de dokter hoort, dit komt nooit meer goed,

en je ziet hij krijgt steeds meer pijn,

Mag je dan,omdat je hem niet wilt missen...

egoïstisch zijn?

Als twee lieve bruine ogen zich sluiten  voorgoed

en je zonder hem naar huis toe moet

Met de riem in je hand en een hart vol pijn.

Dan probeer je jezelf te overtuigen,

dit was het beste ik mocht niet egoïstisch zijn.

Negen en een half jaar was hij bij ons,

elke dag samen was een feest

En in al die fijne jaren is hij zelf niet een keer,

egoïstisch geweest.

*** Samen met mijn kanjer in Enkhuizen 2 juni 2010 ***

*** De laatste dag thuis, kijk eens naar zijn blik, we MOETEN hem gewoon helpen.

Dag lief, lief vriendje rust zacht!! ***