Zomer in de tuin

Pfffft wat is het heet. Jordan is niet vooruit te branden. Plassen en dan alweer lang uit op de uitlaatstrook neerploffen. Yuck, yuck, midden tussen de pies en de poep van je soortgenoten.

De collage is een impressie van een paar dagen tuin.....Achter het gaas zitten was niet zo'n heel goed plan, dat vond ie maar niks.

Op dit moment heeft Andre de hele tuin afgezet met gaas zodat Jordan heerlijk rondjes kan scheuren als het na tien uur weer wat koeler wordt. Het is dan ook net of ie hondsdol is zo hard als ie overal overheen en doorheen scheurt. Arme plantjes.

Water vindt meneer heerlijk. Door de straal heenlopen als ik planten aan het water geven ben en dan op zijn kop in de kuil duiken waar tot voor kort de vijver zat.....

Straks als het wat is afgekoeld gaan we nog even in de auto (benchtraining) naar het park waar ie weer een heerlijk rondje kan lopen. Niet te ver want dat kunnen zijn korte pootjes nog niet dragen.... Alhoewel..... Het lijkt wel of ie niet moe te krijgen is.

Zal in ieder geval mijn fototoestel weer meenemen want hij huppelt zo koddig door het gras....Eens kijken of ik dat kan vast leggen.

Morgenavond weer naar puppycursus ben benieuwd hoe dat gaat als het zo warm blijft.....

Wordt vervolgd........................

Dank jullie wel

Lieve allemaal,

Ik wil iedereen heel hartelijk danken voor alle lieve woorden die wij van jullie persoonlijk, per mail, hyves etc etc gekregen hebben. Het doet ons goed te weten dat er in moeilijke tijden ook veel lieve mensen om ons heen zijn. Ik weet dat dit eigenlijk de blog van Jordan is, maar omdat Beau ook altijd een beetje bij ons is...(al is het alleen al om te vergelijken :-))

Door de komst van deze grote engel (met en B ervoor) worden veel scherpe randjes verzacht, het gaat goed met ons!

Nogmaals hartelijk dank allemaal en ik hoop jullie veel op deze blog te vertellen en vaak hier te zien.

Liefs Andre, Karin en een lik over je neus van Jordan (of als het hem lukt bijt ie je in je neus haha)

Lieve buren

Vandaag werd het toch echt teveel.... Voelde me een paar dagen al niet lekker, had wat buikgriepklachten, zondag ook zo'n beetje de hele dag op de bank en toilet doorgebracht. Vanochtend na het zoveelste toiletbezoek van deze nog maar korte dag besloten om maar weer en dagje bank/bed te hangen/liggen....het wilde echt niet meer, was zo slap als een vaatdoek. (bij mij komt spanning en verdriet er vaak uit door ziek te worden, niet fijn maar het zal er wel uit moeten) Niet werken dus, en weer terug m'n bed in.

Maar ja wat doen we met onze schat, die zit echt niet te wachten op een ziek vrouwtje. Gelukkig hebben wij  hele lieve buren, die onze Jordan wel een uurtje (of twee) in de tuin wilden hebben. Best wel gek hoor om zelf in bed te liggen en af en toe vanuit de andere tuin een "brul" te horen omdat dat ie kattekwaad aan het uithalen is...

Vanmiddag uit school wilden de buurkinderen met hem spelen en vanavond weer. Hij heeft zelfs gezwommen, nee niet in de sloot want hij heeft zijn entingen tegen de ziekte van Weil nog niet gehad, maar in een heus Jip en Janneke bad. Met z'n pootjes over de bodem krassen en af n toe zijn snuit erin, want stel je voor dat je een visje zou kunnen vangen. En tussen het spelen door, had ik er geen kind meer aan en lag 'ie naast mijn bank onder de tafel te slapen.

Vanavond heeft Andre weer met hem op de weegschaal gestaan en hij was keurig volgens het boekje 900 gram aangekomen. Hij weegt nu 7,3 kg.  Onze eigen tuin is nu ook afgezet met gaas dus vanaf morgen kan íe ook ongestoord door onze tuin gaan lopen. Als ik me weer wat beter voel zal ik ook een verslag doen van de puppycursus die we vanaf gisteravond zijn gaan volgen. Ik ga nu weer snel m'n mandje opzoeken. Niet voordat ik onze stoere kanjer een lekkere knuffel heb gegeven. (en zijn laatste maaltje van vandaag, want ook bij kleine hondjes gaat de liefde door de maag.)

Ooh ja nog een hele kleine note voor het slapen gaan...

Jordan had zo vaak de hik en ik kon mij niet meer herinneren dat Beau dit als pup ook had. Even googelen en wat vond ik..... Wel 40 berichten van pups die de hik hebben :-O "Bezorgde hondemamma"

Zie hier het antwoord op een van de vele vragen:

Die hik is het gevolg van iets: de groei!

Het schijnt zo te zijn (ook met kinderen) althans het wordt zo aangenomen, dat door de snelle groei van het benige deel van het lichaam de andere structuren dit niet helemaal kunnen bijhouden, waardoor er onder andere rek en trek op bepaalde zenuwen komt. De zenuw van het middenrif bijvoorbeeld loopt een zeer lange weg helemaal door de borstkas (aan de rugzijde) naar het middenrif toe. Deze zenuw staat dus bij een snelgroeiende (hoogte en lengte) hond bloot aan rek: prikkeling is het gevolg en hierdoor ontstaat de hik.


Verder kunnen jonge dieren erg schrokken: ook weer prikkeling van deze zenuw via de erlangs lopende slokdarm en prikkeling van de maag tegen het middenrif, althans de randen ervan.

Het staat inderdaad wat oenig, maar gaat vanzelf weer over!


Nou schrokken doet ie gelukkig niet, het is een mooie rustige eter.

Alvast voor morgen (omdat oranje moet spelen ;-))

Tot de volgende blog...

Een foto zegt meer dan duizend....

Jachthond of knuffeldier???

Hahaha Jordan neemt het ervan en windt het mannetje om zijn pootje :-)

Morgen heeft het vrouwtje hopelijk meer tijd voor een verhaaltje want ik heb behalve blaffen ook nog andere leuke dingen gedaan vandaag.....

Poot Jordan

Bench

Jippie we gaan vooruit! Had ik gisteren nog een hard hoofd in dat ie stil zou zijn in de bench.
(We hebben ieder een nacht op een matras naast hem geslapen.....)

Vannacht was meneer na 5 minuten joelen stil en sliep tot 3.20 uur. Plassen en dan weer 5 minuten joelen en stil....
Tot 7.15 uur toen was ie echt niet meer stil te krijgen.
Maarrrr we gaan de goede kant op!


We hadden nog een hele mand met speeltjes van Beau, maar iedereen die op visite komt heeft wel weer iets nieuws voor onze boef bij zich. Het is een heel tevreden hondje die alles leuk vindt dus hij speelt met alles! ( de mand met gewassen speeltjes die we hadden, staat zelfs nog op zolder...)



Hier ligt ie met zijn pas gekregen kip :-)

Nog eentje voor de nacht

Foto van de dag.....

Vandaag geen verhaal maar gewoon een plaatje van een plaatje.........

Woensdag 16 juni, de grote dag....

Het is dan eindelijk woensdag, inmiddels aan het idee gewend dat er een pup in huis komt! Gisteravond de bench al opgezet in de garage. Lekker een eigen plekje maken voor het nieuwe boefje.

Gisteren ook een telefoontje van het crematorium gehad we kunnen de as van Beau ook ophalen. Super, we hebben vandaag alle twee de ventjes hier. Het klinkt erg raar maar ben blij dat we de as terug hebben. Nu binnenkort uitstrooien. En ik ben erg gelukkig met mijn mooie sieraad waarmee mijn ventje die al in mijn hart zat ook, nu ook altijd dicht bij mijn hart is! (er zit in deze titaniumhager wat van zijn as verwerkt)

Na het werk op naar Winterswijk, het was net als zondag weer beregezellig, de pups liepen heerlijk door de keuken en waren druk aan het onderzoeken. Het werd al met al toch weer later dan van tevoren de bedoeling was maar na drie dikke kussen en de belofte goed voor deze kanjer te zorgen gingen wij dan toch met Jordan huiswaarts. De reis verliep voorspoedig, tjah het is altijd spannend hoe zo'n beestje hier op reageert...

Ik moest hem wel af en toe laag houden maar het ging fantastisch, pfft bedenk eens hoe het moet zijn als je bij je broertje weggehaald wordt om vervolgens bij wildvreemden in de auto te worden gezet. Maar wij waren al overladen met kusjes dus zo wildevreemd waren we gelukkig niet meer.

 De buurt liep uit om hun nieuwe buurtgenootje te begroeten. De buurkinderen hadden allemaal nieuwe speeltjes voor hem gekocht, het was een dolle boel. Dan eindelijk naar binnen. Op onderzoek uit en Andre meteen maar even verslag gedaan van de reis bij Cathy. De eerste maaltijd ging nog wat moeizaam maar er werden wel wat brokjes gegeten.

Ja en toen moest ie ook gelijk even kennismaken met Bella en Ethan, want je begrijpt het al Daphne en Ans konden hun nieuwsgierigheid ook niet bedwingen.

Bella                                                                                   Ethan

Al met al een drukke enerverende avond/dag waarbij Karin om 23.00 uur en totaal versleten Jordan in zijn bench ging brengen. (het leek wel een lappenpop, ze zeggen nooit slapende honden waker maken, nou deze was met geen mogelijkheid meer wakker te krijgen) Of toch wel, toen het deurtje van de bench dicht ging begon meneer te joelen. Hmmmm niet zo leuk voor de buurt. Eerst even een half uurtje aangekeken en toen toch maar op het matras ernaast niks zeggen en slapen maar! Dat hielp, 's morgens om 6.15 uur werden wij beiden gewekt door het (mensen)mannetje. Hup eruit voor een plas en nog even verder slapen. Nou dit waren zijn avonturen op zijn eerste "wereldreis"

Laten we hopen dat dit een begin is van een mooi lang leven samen met de baasjes Andre en Karin.

Oh ja er stond ook weer een leuk verhaaltje van Jordan's broer Mick op de site. Deze boef zoekt nog steeds een baasje overigens. Kijk op de site van van de Bleckinkhof als je ook zo'n geweldige hond wilt om voor te jagen...

Hieronder nog even het citaat van dag 55 uit het leven van de pups:

Donderdag 17 juni 2010

Woensdag tegen de avond is Jordan vertrokken. Daarom Mick, die nog niet is verkocht, maar bij mij in huis genomen. Ook ik heb dus net als de andere kopers een zeer muzikale korte nacht gehad. Toen ik in donker bij hem ging zitten en mijn hand in de bench hield werd het stil. Om 5.15 uur was meneer echter uitgeslapen. Ik heb hem uitgelaten en daarna samen in de keuken koffie gedronken om verder wakker te worden. Ik heb gehoord dat Jordan's baasje ook de hele nacht op een matrasje naast hem heeft gelegen. Je moet er wat voor over hebben, niet?

Waar blijft de top-voorjager voor bovenstaande top-hond.??

Tot de volgende update.

Leuke mail

Vandaag een leuk mailtje met foto's van de Fokker gekregen.

Hieronder een deel van de lieve woorden uit de mail:.

Ik hoop dat jullie al bekomen zijn van de schrik.

Ik kan me voorstellen dat na de dood van Bo jullie even moeten wennen dat zo snel een nieuwe pup in huis komt.

Ik kreeg gisteren van Gerda enkele foto's van de puppytest toegestuurd

Daarom hier de opnamen van jullie Faithful Jordan.

Al een roepnaam bedacht?

Groetjes
Cathy en Wim

Wat een kanjer is het nu al!

 

Een balletje kan raar rollen

Vandaag vond ik het eens tijd worden om de computer aan te zetten na ons enorme verdriet om onze grote vriend. Ik wilde eens voorzichtig gaan kijken wat er in hondenland zoal gaande was.

Ik wist precies wat ik wilde en omdat het voorlopig toch wel een poos zou duren gezien mijn hoge eisen kon ik nu al wel vast gaan kijken. Even wat googelen rond kijken en alvast een mailtje maken aan een kennel waarvan ik dacht dat zij aan mijn wensen konden voldoen.

Ik vond een site waarop ik zag dat er nog 1 hond (reu) beschikbaar was, maar na niet meer dan een vluchtige blik sloot ik deze weer af. Het was tenslotte de laatste keus uit het nest, het kwam te vroeg na Beau zijn dood et cetera. Verder surfen en daar ging de telefoon. Een lief telefoontje van Gerard om ons een hart onder de riem te steken en te vragen hoe het met ons ging. Na wat heen en weer gebabbel vertelde hij mij dat hij nog wel iemand wist wie een hond had die geheel aan mijn eisen/wensen voldeed.Bleek het het hondje te zijn waar ik 10 minuten eerder op de site had gekeken. Met de woorden denk er maar eens over en praat er met elkaar over sloten wij ons telefoongesprek af. 

Hmmmm toch nieuwsgierig geworden weer terug naar de site, een grondige inspectie en wat zag ik tot mijn "schrik" en tegelijker tijd ook wel vreugde er waren nog 2 reuen beschikbaar. Het nestje bestond oorspronkelijk uit maar drie reuen dus we hadden nog wel degelijk keus!!!! Om een lang verhaal kort te maken, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en na een lang maar gezellig telefoongesprek met de fokster besloten wij om toch maar te gaan kijken in Winterswijk! We voelden ons wel erg dubbel op het moment dat we er naar toe reden. Deden we Beau hierom niet te kort, was het wel eerlijk, was het niet te snel. Maar ja hoe graag we ook willen Beau komt nooit meer terug en dat hele, hele, hele speciale plekje in ons hart kan niemand van hem afnemen. Dat is en blijft voor altijd zijn plekje. 

Tjah en om het hele lange verhaal nog korter te maken. 's Avonds om 21.00 uur waren wij de trotse hondenouders van Faithful Jordan van de Bleckinkhof. We hebben die nacht met zijn tweeën liggen stuiteren in bed! Pffff dit kan toch helemaal niet......

Ik heb me de volgende ochtend toch maar eens flink in de arm geknepen maar het was toch echt waar! Vooral toen wij nog even op de site van van de Bleckinkhof gingen kijken. Onderstaande tekst stond op hun site.

maandag 14 juni 2010

dag 52

Gisteren zijn Dean en Fran vertrokken. Mede door bemiddeling van goede bekenden uit de jachthondenwereld kwam laat in de middag nog een sympathiek echtpaar op bezoek. Zij hadden belangstelling en hebben gekozen voor onze Jordan en wij hebben gekozen voor dit echtpaar. Dit komt helemaal goed. Woensdag gaat Jordan vertrekken. Wij zullen Mick dan in huis moeten halen en zullen met hem de puppyjachtinprenting gaan doen bij Marijke op de Weegh van de afdeling Groenlo. Hopelijk vinden we snel een goede baas voor hem. De periode tot 16 weken is bepalend voor de rest van zijn leven. Daarom met spoed een jager/voorjager gezocht.

Mick en Jordan waren later op de dag van streek. Ze kregen last van het lege nest syndroom, misten hun broer en zus. Zelfs Nova en Britt begonnen vreemd gedrag te vertonen.

Vanochtend de beide andere pups nagebeld. Alles OK en niets dan lof. Zo horen wij dat graag.

Tot dan.

Nou das nog eens een leuk compliment. Vanaf nu ga ik deze blog regelmatig bijhouden zodat jullie op de hoogte kunnen blijven van het wel en wee van onze nieuwe boef. Ondanks dat Beau nog veel in onze gedachte is kijk ik erg naar de komst van Jordan uit. Ik kan bijna niet wachten tot woensdag!

In Memoriam "Cover Girls Bull's Eye"

Hallo allemaal, het onvermijdelijke is dan toch gebeurd.

Vanmorgen hebben we onze allerliefste vriend Beau moeten laten inslapen, als gevolg van een teruggekeerde agressieve kankervorm die niet was tegen te houden, wat we ook hebben geprobeerd.

Na de operatie op 17 maart (exact 9 jaar nadat wij hem als pup in huis hebben gekregen) en waarbij een deel van zijn kaak en een lymfeknoop werden verwijderd, hadden we de hoop dat we de kanker onder de knie hadden, maar bij een derde controle in mei bleek het toch weer uitgezaaid en de kanker kwam in zijn bek erg snel weer terug. De dierenarts zag geen weg meer om dit nog te opereren en raadde ons aan om nog zo lang mogelijk van elkaar te genieten. Dit hebben we gedaan en onze vakantie is grotendeels op Beau gericht geweest. We hebben de plekjes in Friesland en langs het IJsselmeer opgezocht die Beau altijd wist te waarderen en hebben met zijn drietjes de laatste weken intensief doorgebracht.

Zaterdag en zondag zagen we aankomen dat hij aan het aftakelen was en nadat hij niet meer op eigen initiatief de boot in wilde komen zagen we in dat dit niet verder ging, zonder dat hij moest lijden. Dat was voor ons de grens, een dierwaardig bestaan zonder lijden wilden we hem geven en die grens was bereikt. Hij leek zelf ook een blik te hebben in de geest van "voor mij hoeft het niet meer, het is goed zo". Maandag zijn we naar huis gevaren vanuit Lelystad naar Balk, hebben daar overnacht en zijn gisterenmorgen huiswaarts gegaan naar Westervoort.

We hebben gisterenmiddag samen in het park in Westervoort gelopen, hij heeft nog even gezwommen, wat speeltjes geapporteerd en in samenspraak met de dierenarts is besloten hem vandaag om 10.00 uur in te laten slapen.

Dat is vanmorgen in alle rust gebeurd, hij is vredig ingeslapen in ons bijzijn, waarna we hem zelf naar het dierencrematorium in Heelweg hebben gebracht. Hij zal vandaag nog apart worden gecremeerd, de as zullen we later gaan uitstrooien op zijn favoriete stekje in Friesland, zodra we daar weer komen.

Wij hebben het gevoel dat we alles hebben gedaan om Beau het beste gegeven te hebben wat we konden en tot op het laatste moment heeft hij dat bevestigd.

Karin en Andre in het Veld